Blog

Met z’n vijfjes, zittend in de kuip, aanschouwen we een donkere wolk die ons probeert in te halen. De zon is al onder dus kunnen we niet echt onderscheid maken wat voor een wolk het is. Zijn identiteit komt binnen enkele minuten naar boven, of eerder gezegd naar beneden. Grote regendruppels vallen op het dek en in de kuip. Het is schuilen geblazen. Een paar kussens vergeet ik weg te halen en zijn reddeloos verloren. Aangezien het bleef regenen, heb ik maar mijn peppy zeilpak tevoorschijn gehaald. Niet gedacht dat ik die op deze trip nodig zou hebben. En als een volleerd Volvo-ocean goeroe, zit ik op de zeiknatte kussens de wacht te houden. Het was geeneens een straf. De regenwolk ging verder met zijn koers en achter hem was de hemel open en waren weer de mooiste sterren te zien.
Na zonsopkomst was de zee heerlijk rustig. Een mooi windje duwde ons in de richting van Paramaribo. Na een kleine studie over de koers en windrichting, hebben we besloten om het ‘melkmeisje’ weer van stal te halen. Prachtig want de stroom was nu met ons en we deden zo’n zeven knopen door het water en soms negen over de grond.
Bij de tweehonderd NM grens hebben we een heerlijke Sangria met ijs!!! genuttigd. Echt te erg. En om maar door te pakken… sushi!
Iedereen heeft uiteraard zin in morgen. Morgen staat in het teken van arriveren. Een mijlpaal. Een overwinning misschien wel. Mens en machine hebben dit gedaan. Ben best wel een beetje trots op beide!
Groet,
Hera

Afstand afgelegd; 2220 NM
Afstand te gaan ; 149 NM

Log dag 15

Vlak na het invallen van de duisternis, hebben we een gijp gemaakt direct in de richting van Suriname. Uiteindelijk niet de meest slimme zet, de stroom tegen was enorm. Zeven à acht knopen door het water resulteerde in maximaal vier knopen over de grond. Uiteindelijk hebben we die nacht maar drieëntwintig NM gemaakt. Bij het ochtendgloren onze ongenoegen uitgesproken naar de Atropos over het behaalde resultaat. Zij hadden dezelfde kater. We hebben toen het besluit genomen verder naar het zuiden te varen en zodra we de goede stroom tegenkomen, westwaarts te gaan naar Paramaribo.
De laatste loodjes wegen toch wel zwaar. Andere boten liggen al voor anker in de mooie baai van Isla de Salut terwijl wij nog liggen te ploeteren op zee. Voorraden aan boord zitten in het de reserves. Het eten is helemaal ok. Maar het gaat meer om het water. De watertanks zijn bijna leeg. En om de afwas te doen met mineraalwater, vindt ik iets te overdreven.
Bam….geratel van de vismolen. Steeds sneller en sneller. Ik sta in vol ornaat gereed om deze, bloeddorstige, honderd kilo zware tonijn binnen te harken. Met de benen in de spreidstand, wachtend op wat komend gaat. Enfin, met de weerstand van een goed kluitje zeewier, liet deze vechter zich binnenslepen. Een mooi blauwvintonijntje van ongeveer drie kilo lag op het dek. Even later in de koeling, weer even later als sashimi op het bordje.
De rest van de dag stond in het teken van de Transformers film. Al acht keer gezien!! En straks, bij het diner, wordt er groente geserveerd met zelfgemaakte kipnuggets. Als bijgerecht, aardappelpartjes.
Hopende dat dit een van de allerlaatste verhaaltjes van de Atlantische oversteek is, groeten wij u.
Hera-crew

Afstand afgelegd; 2064 NM
Afstand te gaan; 291 NM

Log dag 14

De laatste nacht met veel vallende sterren. Hij was weer prachtig. Hier en daar een klein buitje ertussen mocht de pret niet drukken. De Atropos en de Hera hebben bijna de gehele nacht achter elkaar gevaren met vier NM tussenruimte. Een enkele vissersboot zonder AIS als toeschouwer. De wind bleef en blijft lekker stabiel vijftien tot twintig knopen. Soms hebben we van die vervelende golven waardoor de boot zowel de stuur als de bakboordgangboorden nat krijgt. In de ochtend zoals gebruikelijk even contact gehad met de Atropos, even de dag doornemen mbt koers, zeilvoering etc. Daar kwamen geen verrassingen naar boven. We volgen dezelfde koers als die van gisteren en gaan morgenochtend overstag naar Suriname.
Verder hebben we de ochtend benut om lekker niets te doen. Aan het einde van de ochtend de frikandelletjes uit de vriezer gehaald voor de lunch. Stokbroodje uit de oven met een frikandel is natuurlijk lekker luxe op de oceaan. Er was niet zoveel wier meer te zien in het water dus is de hengel uit de mottenballen gehaald. De meiden hadden zin in sushi en ik moest dat ff regelen. Eerst maar het inktvisaasje geprobeerd maar daar kwam na twee uur nog geen reactie op. Toen maar eens in viskoffer gekeken voor iets nieuws. Een klein blinkertje eraan en hoppa….. waarschijnlijk een Megalodon aan de haak gehad. De lijn knapte direct. Wederom het aas vervangen en hoppa… na vijf minuten weer beet. Door de volle rem van de molen heen en ik denk drie meter voordat de lijn op was, knalde ook deze. We zijn benieuwd wat voor een monstervissen dit zijn geweest.
Geen vis dus op het menu. Jammer voor de meiden en ik ben gedaald in aanzien. Morgen weer maar eens proberen.

Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 1904 NM
Afstand te gaan; 360 NM

Log dag 13

Het schiet al op, we kunnen land al bijna zien! Met een NASA telescoop…
De eerste boot heeft zijn anker vanmiddag laten zakken. De Ia Orana, met Ronald en Liesbeth, is de golven overgeknald en hebben de tocht in veertien dagen gefixt. Het zijn wedstrijdzeilers maar dat maakt het nog steeds een mooie prestatie.
Wij hebben de nacht weer beleefd als een van de voorgaande. Veel vallende sterren gezien. Lonneke had er tien op het lijstje terwijl ik bij zes bleef steken. Nienke zag er één met een hele felle en lange staart. Best wel gaaf om te zien. Later de nacht nog een ‘danger-close’ impact van een vliegende vis. Ik zat met mijn hoofd tegen de sprayhood aan en aan de andere kant van het doek boorde die ,naar vis-smakende Tomahawk, raket zich in het canvas. Ik ga vannacht wel met een helm op post zitten denk ik. We gingen gelijk op met de Atropos. Zij aan zij met aan het einde van de middag misschien vijftig meter tussenruimte. Sietse gooide wat dode vliegende vissen tussen onze boten en die werden direct door de afwachtende tonijnen opgeslokt. De tonijnen blijven met onze aanwezigheid boven aan de voedselketen hangen omdat wij nog steeds de hengel niet kunnen gebruiken door de hoeveelheid wier.
Bij het aantreden van de duisternis hebben uiteraard wat meer tussenruimte genomen en zijn we de nacht-routine ingegaan. De Atropos heeft in de nacht een andere koers aangehouden, dit om de zeilen niet te laten klapperen en niet zo heen en weer geslingerd te worden. Dit hebben wij niet helemaal door gehad en de volgende ochtend waren we achttien NM uit elkaar. Wij zagen ze niet eens meer op de AIS. Willie gaf over de marifoon aan, dat ze onze koers gingen houden en dat we weer snel bij elkaar zouden zijn. De kaartplotter heeft vanochtend even een pauze genomen. Dit mooie, belangrijke, van essentieel belang zijnde, en niet goedkope apparaat wilde niet meer opstarten. Nou hebben we meer dan genoeg back-up systemen om de positie te bepalen maar de plotter is meer dan alleen maar een gps. Al het overige verkeer dat een AIS transponder heeft, is zichtbaar. En bij drukke gebieden zetten we de radar aan om de resterende bootjes zonder AIS te detecteren. Maar…dan moet hij wel opstarten. Even kort gebeld met Raymarine in Nederland en het euvel is (tijdelijk) verholpen. We krijgen weer een ‘to do’ lijstje voor in Suriname ben ik bang.
Overdag hebben we ons bezig gehouden met broodbakken, kwartetten, slap uit je nek kletsen en een heuse Nerf oorlog benedendeks. Twee bunkers in de boot, één voorin en de andere in de hut bakboord-achter. Knallen maar. Als lunch, vers brood met knakworstjes en zometeen zoete aardappeltjes uit de oven, wortels (vers) met doperwten vergezeld door overheerlijke gehaktballetjes. Mogelijk een chocolade-dessert, ik had mijn schoen gezet en vond daar vanochtend een echte chocoladeletter in. Op naar een van laatste nachten….
Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 1751 NM
Afstand nog te gaan; 450 NM

Log dag 12

Als een rollade lig ik in de kuip. Aan loefzijde want madam Mikmak heeft lijzijde ingebietst. Bij elke roller wordt Nienke steviger tegen de kuiprand aangeduwd en zich dus in pure luxe waant. Terwijl ik alle spiertjes in het lichaam nodig heb om niet op de kuipvloer te donderen. De oplossing lag voor mij. De resterende lijn van de fokkeschoot rol ik om mijn benen en bevestig het einde aan de lier zodat ik ook met de kuiprand kan knuffelen. Maar…het eerste concept had geen bovenlichaam-fixatie. En als er dan een rollende golf de boot deed kantelen, dan roste ik met mijn hoofd op de overloop van de grootschoot. Dat was dan bijzonder wakker worden. Nu.. rollade2.0 heeft wel een bovenlichaam-fixatie. De resterende lijn van de grootschoot gebruik ik om niet te scharnieren naar de overloop. Helemaal top, ik lig als een huis. Ik heb zelfs misschien wel een jaloerse blik van Mikmak opgevangen.
Met onder handbereik de tablet met alle AIS gegevens en koersen, mijn hoofd bijna 360 graden draaiende in de positie waarin ik mijzelf bevindt, kan ik prima de wacht houden. Het was weer een nacht die voorbij gleed.
Bij zonsopkomst was de Atropos iets opgeloefd, voor meer comfort. Maar hij was wel iets op ons uitgelopen. Reden te meer om het rif uit het zeil te halen, de genua wakker te schudden en vol gas de achtervolging in te gaan. De wind trok aan naar de 22 tot 24 knopen. En dat op een ruime windse koers is dat pret. Nienke heeft een tijdje aan het roer gestaan, afgewisseld door de captain. De hydrogenerator was uit zijn puperbui gekropen en begon zowaar iets te presteren. Nu, aan het einde van de dag hebben we volle accu’s voor de nacht. Zonder de motor te hebben gebruikt.
Het weer is beter geworden. Maximaal 17 knopen wind met rustige golven. Zonnetje erbij…wat wil een mens nog meer.
Door het vele wier heeft het geen zin om de hengel uit te gooien. Het enige wat we ‘vangen’ is zeewier. Wel jammer, je ziet de tonijnen door de lucht vliegen om vliegende vissen te vangen. Dus er is voldoende vis rond de boot.
Op dit moment maken wij ons op voor de nacht. Eten gaat zo op tafel, ik controleer het tuig, staand want, lopend want en alle uitgestalde uitrusting. Straks nog even contact opnemen met Willie van de Atropos. Eens kijken wat hij van plan is en met welke zeilvoering. Meestal passen wij ons daar op aan.
Het begint al op te schieten. We kunnen al zeggen…” volgende week..? volgende week zitten we aan de Roti”

Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 1560 NM
Afstand te gaan; 590 NM

Log dag 11

Veel wind en hoge golven. Dat was het recept voor de afgelopen nacht. Na de ‘enge’ film in de kuip, is Nienke naar bed gegaan. Èèn persoon nat laten worden door buiswater is al genoeg. Het schoot wel lekker op. 25 tot 30 knopen in de goede richting. Rond een uur of drie lokaal ging de wind krimpen waardoor we direct op de ingang van Paramaribo konden sturen. We hebben maar een zeil op. Niet omdat we niet meer kunnen voeren maar omdat we te snel zijn voor de Atropos. En nog lopen we erg op hun uit.
Deze dag was een beetje een dag als de vorige dagen. Filmpje kijken, spelletjes in de kuip en een beetje slap met elkaar kletsen.
De golven zijn er nog waardoor de eetlust een beetje uitblijft. En als je al iets wil klaarmaken kost dat veel energie en acrobatiek.
Net met schipper Willie van de Atropos contact gehad over de VHF. Dat doen we meestal om de weersvoorspelling door te nemen. In zijn modellen en de modellen van zijn weerman in Nederland, naderen we een gebied met nog een klein beetje meer wind. Kan deze boot en bemanning makkelijk aan, alleen gaan we dan nog meer op comfort inleveren. En dat willen we niet. Onze weersvoorspelling moet zo nog binnenkomen. Dan hebben we de laatste voorspelling voor de aankomende vierentwintig uur. Dat samen gevoegd en geëvalueerd te hebben, kunnen we een besluit maken om een slagje te maken naar het zuiden.
Stiekem zijn we aan het aftellen. We hebben veel zin in de jungle en al het moois wat Suriname te bieden heeft.

Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 1430 NM
Afstand te gaan; 700 NM (nieuwe bestemming, Paramaribo i.p.v. Isla de Salut)

Log dag numero 10

Na een schommelige nacht met wat meer bewolking dan we zijn gewend, werden we weer getrakteerd op een mooie zonsopkomst. Ditmaal zonder al te veel Kamikaze vissen op het dek. Deze dag hebben we aangegrepen om wat klusjes te doen aan boord. Opruimen van de kajuit, deze is soms net een speelparadijs, tot en met broodbakken van een heerlijke Waldkorn. Ook waren er twee gaten in het zeil gesleten. De eerste zaling aan bakboordzijde is de bescherming kwijt, resulteerde in slijtplekken in het zeil. De gaten zijn geplakt en in Suriname kan de zeilmaker zijn dingetje gaan doen. Ook de dames hebben hun haar gewassen en zijn weer fris en fruitig.

Er is veel wier op de oceaan. Dit gepaard met de hydrogenerator is niet fijn. Hij levert al niet veel maar met een kluit wier eraan is er helemaal geen opbrengst meer.

Het is flink bewolkt aan deze kant van de plas. We zien squalls voorbij drijven die met veel wind gepaard gaan. Maar goed, we hebben wind. De wind is stabiel in kracht en brengt ons sneller dan gedacht naar het westen. Wel kiezen we ervoor om eerst pal west te gaan, morgen een stuk zuidelijk en dan weer pal west. Zo hebben we het minst last van de golven en schiet het toch nog lekker op.
De dagen gaan snel maar toch ook langzaam. Je doet niet veel, je kan ook niet echt veel. Maar soms moet je jezelf er toe zetten om iets te ondernemen. In de slaapmodus gaan klinkt aantrekkelijk maar je wordt er lusteloos door. Spelletjes met de kids, boeken lezen, etc zijn dan ook bezigheden die belangrijk zijn. Lonneke is op dit moment bezig met haar lievelingskostje, rendang-kip. Zelf heeft ze niet zo’n honger, komt door de golfjes denk ik.

Na het eten is het tandjes poetsen en naar bed, althans…voor de kids. Wij staan weer op post.

Groetjes van de Hera-crew

Afstand afgelegd; 1260 NM
Afstand te gaan; 734 NM

Log dag 9

De wind zou komen…en die kwam. Met de wind ook de golven. Letterlijk vastgezet en gebonden zitten we in de kuip. Niet voor de veiligheid maar meer voor comfort. De boot zet zich in een seconde van links naar rechts. Zo nu en dan breekt een golf naast of tegen de boot wat het nodige buiswater met zich meebrengt. Overleden Japanse kamikazepiloten zijn gereïncarneerd als vliegende vissen en storten zich op de Hera alsof we een Amerikaanse destroyer zijn. Naast me, tegen de stuurboordlier, knalt er een te pletter. Wild spartelend ligt hij op het dek te creperen. Met dat ik hem de zee gooi ben ik niet zeker of hij nog lang zal leven.
Overdag is het niet anders, de vliegende vissen daargelaten. Met alleen het grootzeil en het voorzeil een paar slagen uitgerold, gaan we 8 knopen continu.
De Atropos nog steeds aan ons stuurboordzijde. Verder is het een beetje uitslapen en een filmpje kijken gedurende de dag. Aan het einde van de dag, net tegen zonsondergang, kwamen er vier grote dolfijnen gedag zeggen. Deze sierlijke dieren hebben ruim een kwartier voor de boeg gezwommen.
Oceaanweetjes: Als je vogels ziet…is het niet zo dat je dicht bij land zit.
De oceaan is echt groot, en dan echt groot.
De boot doet het prima. We hebben nu een driekwart drinkwatertank verbruikt. We hebben de stuurboordtank nog niet gebruikt. Diesel voorraad is bijna niet aangeraakt.
Mochten er mensen zijn die dit lezen en een Watt&Sea hydrogenerator overwegen aan te schaffen… er zijn andere en betere manieren om grote geldbedragen uit te geven. Een woord…Drama! Ik ben benieuwd wat de dames en heren uit Frankrijk te melden hebben over dit waardeloze stuk techniek.
We gaan zo de nacht in, op naar een volgende dag op de oceaan.

Groeten van de Hera

Afgelegde afstand; 1103 NM
Afstand nog te gaan; 843

Log dag 8

We werden weer vereerd met een rustige nacht midden op de Atlantische Oceaan. Met de Atropos lekker dicht in de buurt gleden we naar het westen. De laatste weersvoorspelling gaf aan dat er iets meer wind zo kunnen komen gedurende de nacht maar de condities bleven gelijk aan de middag. De wind ruimde wel ietsjes waardoor het voorzeil begon te klapperen. Deze hebben we toen maar binnengehaald. Bij het binnenhalen was de schoot een paar keer om het zeil gedraaid waardoor de genua niet meer op te rollen was. Toen maar in vol ornaat naar de boeg om dat op te lossen. Na een minuut of vijf was het zeil opgerold en was de rust op het dek teruggekeerd. De Atropos, en wij ook wel stiekem, vinden comfort belangrijk. Zo gaan we niet pal voor de wind naar de bestemming maar als het ware afkruisend. Dan blijven de golven van een kant komen in plaats van dat je van hot naar her wordt geslingerd. Dus na een gezamenlijke gijp, lagen we heerlijk op koers in de richting van Suriname.
In de ochtend kwam Willie (Atropos) over de VHF met de laatste voorspellingen en analyse van het weer. En hij gaf aan dag hij van koers wilde veranderen voor een nog gunstigere vaart. Als synchroonzwemmers gijpte we de beide boten en konden we beginnen met het ochtendritueel. We hadden nog heerlijk brood uit de bakmachine, dus die werd opgegeten.
Het is prachtig weer. Wind komt uit het NNO en is rustig en stabiel. De golven zijn ook prima. De jongens zaten, onder toezicht van Nienke, in de schoolboeken. Zo wordt school nog leuker! Rond het middaguur hebben we broodjes frikandel gegeten.
De hengel hebben we maar opgeborgen aangezien er veel wier in het water drijft waardoor we veel ‘beet’ hebben. Het wier zorgt ook voor storing bij de Watt&Sea hydrogenerator. Ik heb nu een takelsysteem gemaakt die het verwijderen van wier veel gemakkelijker maakt. Je blijft bezig.
Op dit moment zijn we in een ware race belandt met Atropos. Zeilen blijft leuk zo.
De pasta Bolognese staat op het menu. En mogelijk dat we vanavond over de helft van de reis komen, ik denk het wel.

Groetjes van de Hera-crew

Afstand afgelegd; 932 NM
Afstand nog te gaan; 988 NM

Log dag nummer 7

In de nacht hebben we inderdaad meer sterren gezien dan in de nachten daarvoor. Misschien een stuk of tien, mogelijk wordt dit weer een nacht met wat sterretjes die vallen. Het was wel relaxt, met z’n allen in de kuip…bimini naar achter geklapt en kijken maar. Bakkie chips erbij en het feest is compleet. De jongste zeelieden onder ons vonden het na een uurtje of anderhalf wel voldoende en zijn naar bed gedragen. De drie volwassenen hebben nog even naar de sterrenhemel liggen kijken en naar het moois uit het heelal.
In de ochtend werd ik getrakteerd op een geweldige zonsopkomst. De dames en heren lagen nog lekker te slapen in een rustig deinende boot. Toen Willy (Atropos) eenmaal over de VHF de plannen voor de dag had doorgegeven ( koers, zeilvoering, etc) zijn we overgegaan op de routine van de dag. Ik ben eerst nog even in bed gaan liggen om later in de ochtend de lunch voor te bereiden. ‘Verse’ tomatensoep met gehaktballetjes. Met een stokbroodje uit de over uiteraard. Meteen maar de voorbereiding gedaan voor het avondeten….broodje bal met satésaus! Vers brood uit de bakmachine, heerlijk.
De wind was een beetje afwezig vandaag. Met het grootzeil en de genua uitgeboomd aan de andere kant gingen we als ‘het melkmeisje’ strak naar zuid-Amerika. En dit met een snelheid niet hoger dan 4.5 knopen. Dat is best jammer want met deze snelheid levert de hydro-generator weinig elektriciteit. We hebben nu even de motor aan om bij te laden en warm water te maken voor de afwas.
De weersvoorspelling geeft aan dat er morgen weer wat meer wind is, dan kunnen we weer normaal aan de energie komen en gaat de tocht wat sneller naar onze eindbestemming. Is toch wel iets waar we naar uitkijken. Twee weken op de oceaan is echt wel leuk en stiekem zijn we ook wel weer benieuwd naar Suriname en alles wat het land te bieden heeft.

Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 829 NM
Afstand te gaan; 1120 NM