Pos. 08’57.130N 047’44.584W

Log dag 13

Het schiet al op, we kunnen land al bijna zien! Met een NASA telescoop…
De eerste boot heeft zijn anker vanmiddag laten zakken. De Ia Orana, met Ronald en Liesbeth, is de golven overgeknald en hebben de tocht in veertien dagen gefixt. Het zijn wedstrijdzeilers maar dat maakt het nog steeds een mooie prestatie.
Wij hebben de nacht weer beleefd als een van de voorgaande. Veel vallende sterren gezien. Lonneke had er tien op het lijstje terwijl ik bij zes bleef steken. Nienke zag er één met een hele felle en lange staart. Best wel gaaf om te zien. Later de nacht nog een ‘danger-close’ impact van een vliegende vis. Ik zat met mijn hoofd tegen de sprayhood aan en aan de andere kant van het doek boorde die ,naar vis-smakende Tomahawk, raket zich in het canvas. Ik ga vannacht wel met een helm op post zitten denk ik. We gingen gelijk op met de Atropos. Zij aan zij met aan het einde van de middag misschien vijftig meter tussenruimte. Sietse gooide wat dode vliegende vissen tussen onze boten en die werden direct door de afwachtende tonijnen opgeslokt. De tonijnen blijven met onze aanwezigheid boven aan de voedselketen hangen omdat wij nog steeds de hengel niet kunnen gebruiken door de hoeveelheid wier.
Bij het aantreden van de duisternis hebben uiteraard wat meer tussenruimte genomen en zijn we de nacht-routine ingegaan. De Atropos heeft in de nacht een andere koers aangehouden, dit om de zeilen niet te laten klapperen en niet zo heen en weer geslingerd te worden. Dit hebben wij niet helemaal door gehad en de volgende ochtend waren we achttien NM uit elkaar. Wij zagen ze niet eens meer op de AIS. Willie gaf over de marifoon aan, dat ze onze koers gingen houden en dat we weer snel bij elkaar zouden zijn. De kaartplotter heeft vanochtend even een pauze genomen. Dit mooie, belangrijke, van essentieel belang zijnde, en niet goedkope apparaat wilde niet meer opstarten. Nou hebben we meer dan genoeg back-up systemen om de positie te bepalen maar de plotter is meer dan alleen maar een gps. Al het overige verkeer dat een AIS transponder heeft, is zichtbaar. En bij drukke gebieden zetten we de radar aan om de resterende bootjes zonder AIS te detecteren. Maar…dan moet hij wel opstarten. Even kort gebeld met Raymarine in Nederland en het euvel is (tijdelijk) verholpen. We krijgen weer een ‘to do’ lijstje voor in Suriname ben ik bang.
Overdag hebben we ons bezig gehouden met broodbakken, kwartetten, slap uit je nek kletsen en een heuse Nerf oorlog benedendeks. Twee bunkers in de boot, één voorin en de andere in de hut bakboord-achter. Knallen maar. Als lunch, vers brood met knakworstjes en zometeen zoete aardappeltjes uit de oven, wortels (vers) met doperwten vergezeld door overheerlijke gehaktballetjes. Mogelijk een chocolade-dessert, ik had mijn schoen gezet en vond daar vanochtend een echte chocoladeletter in. Op naar een van laatste nachten….
Groetjes van de Hera

Afstand afgelegd; 1751 NM
Afstand nog te gaan; 450 NM