Diferentes Emociones

Binnen in de boot is het nog uit te houden. Buiten is het rond het middaguur en de temperatuur liegt er niet om. Ik hoor op de steiger hobbelige gesprekken tussen Franse, Spaanse en Noorse zeezeilers. Waar Vivian Oskam in haar boek het over ‘railingklevers’ had, heb ik nu beeld en geluid wat zij bedoelde. In de aanloop naar het vertrek zijn railingklevers onhandig maar als je in de marina ligt met helder water rond de kiel is het railingkleven een soort dagelijkse bezigheid. Je krijgt zoveel informatie van mensen, over ankerplekken, waar je het goedkoopst en best kan liggen, etc. Daar is geen boek tegen opgewassen. Enfin…het vertrekkersleven is begonnen.
Voor het gevoel is het nog maar een aantal dagen geleden, dat we het volledige assortiment aan emoties voorbij hebben zien vliegen. Stress om het huis, stress om verhuizing naar de boot, stress om eigenlijk heel veel aspecten. Verdriet om de mensen die we ‘achterlaten’ en die we enorm gaan missen. En als je dat allemaal achter de rug hebt komt de onzekerheid. Is dit wel handig, is dit wel slim. Gaan we echt met dit brok staal (deels zelf in elkaar gelast zonder enige vooropleiding met lassen) het zoute nat tegemoet?!! HOLY shit, eerst maar even een bekertje Schipperbitter over de reling als offer aan Neptunus. Dat hij maar goedgezind blijft met ons.
Die emoties komen en gaan net als de golfbeweging op zee.
Tussen de golven is er de rust waar je kan genieten van alles om je heen. Genieten van alle mooie teksten van dierbare die ons een behouden reis toewensen, genieten van de enorme positieve energie die van ons thuisfront afkomt, genieten van de scherpzinnigheid van de kinderen (zit soms in een kleine zin of opmerking) en uiteraard genieten van het fauna in de zee.
En zo zoetjes aan gaat het gejaagde leven waar efficiëntie hoog in het vaandel staat naar een leven waar het wat relaxter gaat.
Voorheen 0600 uur in de auto naar het werk en om 1730 in de file naar huis en o ja, nog even een klein boodschapje omdat je er toch rijdt, even snel eten en kids naar bed. Vervolgens klussen op de boot tot een uur of 2200 wat al snel betekende 2300 uur in bed. In bed de planning doornemen voor de volgende dag….is nu…wakker worden…..slippers zoeken….kijken in de spiegel of je nog voor de dag kan komen…broodje halen in de stad….eten.. En dan maar even kijken of we naar een strandje kunnen lopen om even uit te rusten van het broodje halen. Heerlijk!
Even een kleine terugblik op de trip tot nu toe.
Na een super leuk feest met enorm veel leuke mensen waar wij ons zeer vereerd bij voelen om daar deel van uit te maken hebben we een weekje de tijd genomen om de puntjes op de I te zetten. Fantastisch mooi weer, alleen op de dag van vertrek een lekkere windkracht zes met uitschieters naar zeven. Normaliter geen probleem, alleen nu moesten we onder de brug door waardoor de mast gestreken moest worden. Na wat gerommel met waterplanten en uiteindelijk de mast plat, zijn we in Muiderzand terecht gekomen. Het was te laat om door te gaan naar IJmuiden en we moesten toch nog langs hofleveracier Kniest voor wat laatste boodschappen. Vertrek uit Huizen betekend niet dat het feesten over is want ook in Muiderzand kregen we super gezellig bezoek van goede vrienden.
Vervolgens zijn we naar IJmuiden gevaren om daar afscheid te nemen van Opa en Oma en Tante Caroline en Ome Sander met de kids, wederom super gezellig maar ook dubbel gezien het feit dat je elkaar een jaartje moet gaan missen.
De dag daarna hebben we koers gezet naar Calais. De weercondities waren dermate gunstig dat we direct naar Dieppe zijn gevaren. Enerzijds lekker dat je snel in Frankrijk bent, anderzijds kan de boot laten zien of ze geschikt is voor langere trips, de energiehuishouding is een puntje van aandacht met name het opwekken ervan. Na een korte tussenstop in Dieppe zijn we doorgeknald naar Brest. Met nadruk op knallen, we hadden op een gegeven moment 11.3 knopen op het log. En dat is best knap voor een beladen drijvende caravan. In Brest hebben we een stop van vijf dagen gehad om ons voor te bereiden op de meerdaagse naar A Coruña. De weerverwachting was gunstig dus zijn we op zaterdag naar het zuiden vertrokken. De wind heeft gedurende vier dagen op de kont van de boot gestaan wat in theorie een comfortabele oversteek betekend. De wind en dus ook de golven werden sterker waardoor het comfort soms even weg was. Daarentegen gaat dan de snelheid weer omhoog. Op de Golf van Biskaje was het super. Van relaxt genieten in de zon met daarna mooie zonsondergangen tot en met kolkend water langs de boot met een hoge bootsnelheid. Tot drie keer toe bezoek gekregen van dolfijnen, moeder walvis met kalf langszij en een postduif die een halve dag even uit kwam rusten. Kortom, afgevinkt en geslaagd.
Nu liggen we in de havenstad A Coruña, waar we van de lokale lekkernijen gaan genieten en een globale route naar het zuiden gaan plannen.
Vanaf hier neemt de ruimte tussen de emotionele golftoppen toe om vervolgens in het onbewust onbekwame gedeelte van ons brein te verdwijnen.

Groeten van de Hera